Mooie herinneringen als ik de foto’s van Koffiebos zie (en over Rikken lees!).
Als trotse nazaat van Sjo en Ariaan, wil ik die graag delen met de rest van het Roemrijke Geslacht.
;-))
Koffiebos: we gingen er zo vaak als het maar mogelijk was heen en het was altijd genieten.
Je reed tussen twee huizen aan de Dorpsstraat door, een smal zandpad op, aan het einde links afbuigend.
Dan stopte je voor het hek van opa en oma.
Door het hek, oma’s bloementuin met daarachter het kot van het varken of geen varken, gewoon een wit kot.
Dan rechtsaf langs het witte huis via de bijkeuken de keuken in: wit met een houtkachel.
En weer door een deur de woonkamer in: die was juist altijd erg donker (in mijn herinnering).
Waarom we nooit door de voordeur kwamen? Gewoon achterom, zo deden we dat.
In de woonkamer was vooral de bank met het kleed erop de blikvanger (voor kleine nichtjes althans).
De afbeelding op het kleed stelde iets van een stad of een landschap ofzo voor.
Je kon er prima mee spelen: erachter gaan zitten en doen alsof je in de afbeelding was.
Dan linksom de deur door en de houten trap op, naar de gigantische zolder.
Aan alle kanten bedden en daarachter gordijnen en daar weer achter opslag of juist ruimte om te spelen.
Via het raam in de zijmuur links kon je het huis en de tuin van de buurvrouw Brusselaars zien.
Die buurvrouw is aan ons een stel worteltjes kwijtgeraakt.
Immers: als je niet de bijkeuken inliep, maar rechtdoor de moestuin in, dan kon je door de heg kruipen.
Zij had –net als opa en oma- van alles in de moestuin staan en dus ook worteltjes.
Die moestuin van opa liep schuin omlaag de polder in: er was van alles op het land, en allemaal heerlijk.
Opa heeft ons leren asperges steken: geen idee hoeveel hij er had staan, maar voldoende om ons de laten oefenen.
Het uitzicht vanaf de moestuin: net alsof er geen einde aan de polder kwam. Daarachter was ergens de zee.
En geen einde aan het iedere keer weer bij opa en oma zijn: warme herinneringen!
Volgende keer over de Kapelaan Molstraat, hoe ik me die herinner.
Geen idee of dit soort herinneringen kloppen, maar zoals hierboven beschreven zie ik Koffiebos nog altijd voor me.
Ook al is alles al lang verdwenen, helaas.
Veel groetjes, Jolande van Rieky van Sjo en Ariaan
